Zaledwie 5-10% przypadków zachorowań na raka jelita grubego są związane z czynnikami genetycznymi. Za pozostałe przypadki odpowiada nieprawidłowa dieta zawierająca kancerogenne substancje, które mogą podrażniać jelito, wywoływać stany zapalne i po pewnym czasie prowadzić do rozwoju nowotworu. W profilaktyce raka jelita grubego DOI: PIELĘGNACJA PACJENTA ZE STOMIĄ PO LECZENIU CHIRURGICZNYM NOWOTWORU JELITA GRUBEGO - STUDIUM PRZYPADKU W OPARCIU O ICNP® Paula Jankowska Marzena Kikolska Martyna Kwiatkowska Dorota Kochman Mariola Głowacka Wydział Nauk o Zdrowiu PWSZ w Płocku Wydział Nauk o Zdrowiu PWSZ w Płocku Providing ostomy patients with nursing care after surgical treatment of large intestine cancer - a case a jestem po operacji wyciecia jelita grubego Mysle, ze poczekaj z synkiem, a najwyzej go trzymaj na kolanach tylko Wychodze z zalozenia, ze lepsza mama "uazajaca" w domu, niz chora znów w szpitalu ania Oddziały. Oddział Kliniczny Chirurgii Onkologicznej. W bydgoskim Centrum Onkologii funkcjonuje największy w Polsce oddział chirurgii onkologicznej specjalizujący się w leczeniu raka jelita grubego tzw. colorectal cancer unit. Rocznie wykonujemy niemal 500 zabiegów tego odcinka przewodu pokarmowego. Zajmujemy się także leczeniem: raka Warto też przypomnieć pacjentom, że kolonoskopia obok badania na krew utajoną w kale są badaniami przesiewowymi w kierunku raka jelita grubego. Badanie kolonoskopii jest dostępne w wielu ośrodkach onkologicznych bezpłatnie w ramach badań przesiewowych u pacjentów w wieku 50-65 lat lub u pacjentów młodszych obciążonych rodzinnie zachorowaniem na nowotwór jelita grubego. Pielęgnowanie pacjenta po zabiegu operacyjnym w obrębie dolnego odcinka przewodu pokarmowego (rak jelita grubego, pęknięcie odbytu, ropień okołoodbytniczy, guzki krwawnicze) Pielęgnowanie pacjenta z urazem narządu ruchu, po operacji wymiany stawu biodrowego, po operacji zerwanego ścięgna Achillesa. . Stomia polega na chirurgicznym wyłonieniu światła jelita na powierzchnię skóry. Często bywa nazywana odbytem brzusznym. Ilość wytwarzanych stomii jelitowych stale rośnie, co jest spowodowane wzrastającą zachorowalnością na raka jelita oraz choroby nieswoiste jelit, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna czy wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Jak powinna wyglądać dieta w tej przypadłości? Co jeść, a czego unikać? Dieta przy stomii – o czym warto pamiętać? Odpowiednie postępowanie dietetyczne jest ważnym elementem funkcjonowania osób po wyłonieniu stomii jelitowej. Właściwie dobrany sposób żywienia chroni przed dolegliwościami wynikającymi z wyłonienia stomii (bóle, zaparcia, wzdęcia). Odpowiednio zbilansowana dieta będzie zapobiegać powstawaniu niedoborów żywieniowych i przyczyniać się do poprawy jakości życia chorego. Postępowanie żywieniowe po wyłonieniu stomii w dużym stopniu jest uzależnione od tego, jakiej długości odcinek jelita został usunięty oraz na jakim odcinku jelita została ona wyłoniona. Stomia, która stanowi ujście jelita cienkiego, jest nazywana ileostomią, natomiast gdy jest ona wytworzona na jelicie grubym, nazywana jest kolostomią. Zabieg wyłonienia stomii nie stanowi podstawy do wprowadzenia drastycznych restrykcji dietetycznych. Wręcz przeciwnie – zbyt duże ograniczenia żywieniowe mogą doprowadzić do powstawania niedoborów pokarmowych i wolniejszego powrotu pacjenta do zdrowia. Ważne, aby podczas rozszerzania diety kolejne grupy produktów wprowadzać pojedynczo i obserwować reakcję organizmu na dany produkt i w razie potrzeby wykluczyć go z jadłospisu. Dieta przy stomii – podstawowe zasady Bezpośrednio po zabiegu zazwyczaj znajduje zastosowanie żywienie pozajelitowe z całkowitym pominięciem przewodu pokarmowego. Stosowane jest również żywienie dojelitowe z wykorzystaniem gotowych diet przemysłowych. Kiedy dieta przemysłowa jest dobrze tolerowana, a przewód pokarmowy zaczyna prawidłowo funkcjonować, wprowadzana jest dieta na bazie produktów naturalnych. Początkowo zastosowanie znajduje dieta płynna z ograniczeniem błonnika pokarmowego (niskoresztkowa) oraz laktozy. Jeśli dieta ta jest dobrze tolerowana, można przejść do diety o stałej konsystencji – wówczas wprowadza się produkty lekkostrawne, wysokobiałkowe i wysokoenergetyczne z ograniczeniem tłuszczu, cukru i błonnika pokarmowego w surowej postaci. Zaleca się spożywanie regularnych, małych objętościowo posiłków 5-6 razy na dobę. Ważne, aby były one spożywane w spokoju i dokładnie przeżuwane. Jedzenie w pośpiechu może powodować wystąpienie dolegliwości. Zaleca się również stałą kontrolę masy ciała i niedopuszczanie do powstania nadwagi i otyłości. Bardzo ważna jest odpowiednia podaż płynów w ciągu dnia w ilości 1,5-2 litry na dobę. W przypadku biegunek ilość płynów należy zwiększyć, aby nie dopuścić do odwodnienia i zaburzeń wodno-elektrolitowych organizmu. Należy unikać produktów, które wzmagają wydzielanie gazów jelitowych. Do najpopularniejszych należą: napoje gazowane, suche nasiona roślin strączkowych, warzywa kapustne, cebula, por, kalafior, brokuł, gruszki, czereśnie. Bardzo ważna jest odpowiednia podaż białka. Powinno ono być pełnowartościowe, o wysokiej wartości biologicznej. Zalecane są: chude gatunki mięs (indyk, kurczak, cielęcina, młoda wołowina);chude wędliny o dobrym składzie; chude ryby (dorsz, mintaj, morszczuk);jajka; łagodne sery żółte; sery twarogowe. Zalecane są również fermentowane produkty mleczne, które są źródłem probiotycznych bakterii. W diecie stomika zalecane jest również ograniczenie spożycia tłuszczu. Wykluczeniu podlegają tłuszcze ciężkostrawne zawarte w boczku, słoninie czy smalcu. W ograniczonych ilościach zastosowanie znajdują tłuszcze lekkostrawne obecne w maśle, oliwie z oliwek, olejach roślinnych i rybich oraz dobrej jakości margarynach roślinnych. Bardzo ważna jest podaż kwasów tłuszczowych omega-3, dlatego też w ograniczonych ilościach zalecane są tłuste ryby morskie, np. łosoś, makrela czy tuńczyk. Błonnik do diety powinno się wprowadzać stopniowo. Zazwyczaj spożywa się go po obróbce termicznej. Początkowo zastosowanie znajduje frakcja rozpuszczalna błonnika pokarmowego, której źródłem są gotowane warzywa (marchew, dynia, cukinia, ziemniaki), gotowane płatki owsiane i gotowane jabłka. Rozpuszczalna frakcja błonnika pokarmowego wykazuje właściwości absorbujące wodę – pęczniejąc w świetle jelita, zagęszcza treść jelitową. W miarę poprawy pracy przewodu pokarmowego oraz unormowania ilości i konsystencji stolców ilość błonnika pokarmowego może ulec zwiększeniu – wprowadza się wówczas większą ilość warzyw i owoców. Początkowo są to gotowane warzywa i owoce podawane w formie przecierów (gotowane lub pieczone, bez skórki i pestek). Kolejnym etapem jest wprowadzanie surowych warzyw i owoców. W przypadku występowania zaparć, co jest charakterystyczne szczególnie dla kolostomii, można rozważyć zwiększenie ilości błonnika pokarmowego w diecie, włączając razowe pieczywo i makarony, kasze oraz otręby pszenne. Regulująco na pracę jelit działają również mleczne napoje fermentowane, będące źródłem korzystnych bakterii probiotycznych. Zalecane techniki przyrządzania posiłków to gotowanie, gotowanie na parze, duszenie bez obsmażania, pieczenie w folii / rękawie / pergaminie. Nie zaleca się smażenia. Posiłki powinny być przyprawiane z zastosowaniem łagodnych przypraw (sól, koperek, natka pietruszki, majeranek, bazylia, wanilia, cynamon, sok z cytryny). Przeczytaj również:Dieta w chorobie Leśniowskiego-Crohna Skip to navigation Skip to content Wszelkiego typu zabiegi operacyjne jelit prowadzą do konieczności zmiany odżywiania. Zazwyczaj są one tymczasowe i obejmują okres rekonwalescencji. Jak wygląda taka rekonwalescencja pod kątem diety pooperacyjnej? Dieta po operacji raka jelita grubego wprowadzana jest po pierwszym tygodniu pozajelitowego podawania pokarmu. Następnie stopniowo przyzwyczaja się chorego do powrotu do dawnego, zdrowego żywienia. Postępowanie w diecie po operacji jelita grubego Jest tak przy dobrych rokowaniach pooperacyjnych bez względu na schorzenie. W przeciwnym wypadku stosuje się inne formy uzupełniania składników pokarmowych, np. gdy dochodzi do powikłań czynności jelit upośledzających wchłanianie, ich niedrożności, niedokrwienia lub złej tolerancji pokarmu. Po pierwszym tygodniu od operacji, właściwie żywienia szpitalnego pozajelitowego, pacjenta należy przyzwyczajać do pożywienia zgodnie z jego indywidualną tolerancją i jest to zalecenie najważniejsze. Bez pośpiechu wprowadza się wówczas do diety pokarmy płynne, lekkostrawne, z czasem je wzbogacając – np. przechodząc z odżywczych płynów do zup kremów (naturalnych, nie instant). Przy ich właściwej tolerancji wprowadza się do płynów pokarmy stałe, nadal jednak delikatne, rozdrobnione, zmiksowane i jednorodne pod względem składników, by zanadto nie obciążać jelit. Pacjent przeszedł laparotomię, czyli otwarcie jamy brzusznej w celu wykonania zabiegu. Należy być ostrożnym, jeśli chodzi o decydowanie jaka dieta będzie najlepsza po laparotomii. Ogólne zasady diety po operacji jelita grubego zakładają również unikanie pewnych produktów, są to przede wszystkim: drażniąca sól (również mieszanki przypraw, w których jej zawartość jest bardzo duża), cukier, produkty z zawartością konserwantów, tłuszcze oraz używki. To, co będzie pomocne to dieta wysokobiałkowa. Należy również stale, odpowiednio nawadniać organizm. Dieta powinna być wspomagana wodą i lekkostrawna. Etapy i przepisy diety po operacji jelita grubego Jaka dieta po operacji jelita grubego? Podsumowując, dieta po operacji jelita grubego ma za zadanie dostarczać choremu wszystkich potrzebnych składników odżywczych bez nadmiernego obciążania chorych jelit. Obejmuje ona tym samym pewne etapy, które można ująć następująco: Dieta pozajelitowa – wynikająca z konieczności gojenia się ran. Dieta płynna – oszczędzająca pracę jelit, a przede wszystkim nie wyzwalająca dodatkowych dolegliwości. Dieta przejściowa – wdrażająca potrawy stałe o delikatnej strukturze i konsystencji. Dieta właściwa – gdy można już jeść, np. gotowane warzywa bez odczuwania dyskomfortu. Natomiast przepisy w diecie pooperacyjnej raka jelita grubego dotyczą właściwie produktów, które podaje się w trzech ostatnich fazach, gdyż należy również uwzględnić preferencje osoby chorej i jej apetyt. Nie ma więc przepisu dla wszystkich, a przez wzgląd na to należy kierować się ogólnymi zasadami: Dieta płynna – skoncentrowana jest na podawaniu płynów o różnej konsystencji (rzadkich lub gęstych); do gęstych należy np. miód, który można rozcieńczać z wodą, a działa przeciwzapalnie i regulacyjnie, co w rekonwalescencji ma znaczenie, dieta przejściowa – cechuje się wprowadzaniem do posiłków lekkostrawnych produktów ze względu na strukturę i właściwości; w pierwszym przypadku są to produkty: rozdrobnione, rozmiękczone, zmielone itp., np.: budynie, kisiele, jogurty, zupy kremy, przeciery owocowe, owsianki i podobne, w drugim są to jednocześnie produkty lekkostrawne i np. w zupach kremach należy je blendować, a są to: pieczarki, pomidory, seler, kalafior, buraki, marchewka, ogórki, szparagi, szpinak, unikać natomiast należy warzyw strączkowych, kukurydzy, kapusty, cebuli, papryki i czosnku, Dieta właściwa – gdy jeszcze chory nie powrócił do pełnego zdrowia, lecz bez dolegliwości trawi już pokarmy stałe, powinno się uwzględniać zdrowe dla jelit: kasze, drobne makarony, jajka gotowane na miękko, niskotłuszczowe przetwory z mleka, gotowany drób i ryby. Podobnymi zasadami możemy kierować się, gdy zajmuje nas dieta po appendektomii, czyli wycięciu wyrostka robaczkowego. Przy powyższym należy stale pamiętać, czego w diecie po operacji jelita grubego należy unikać, a są to poza wcześniej wymienionymi: napoje gazowane, orzechy, czekolada, większość przypraw, tłuste mięso, owoce z nasionami oraz kawa i herbata. Resekcja jelita grubego, czyli jego wycięcie w oczywisty sposób wpływa na funkcjonowanie całego układu trawiennego. Dieta jelitowa po operacji powinna być skrupulatnie dobrana. Najczęściej wybierane Unikalny suplementcertyfikowany przez Uniwersytet Medyczny w Białymstoku Darmowa dostawa produktów na terenie kraju do zakupów powyżej 500 zł 100% Bezpieczne Zakupy PayU / PayPal / MasterCard / Visa Ta strona używa ciasteczek (cookies). Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Akceptuję Czytaj więcej Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu tutaj © Borgis - Nowa Medycyna 4/1999, s. 49-50 Hanna Tchórzewska Rehabilitacja chorych leczonych z powodu raka jelita grubego Rehabilitation of patients treated for large bowel cancer z Zakładu Rehabilitacji Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w WarszawieKierownik Zakładu: dr Krystyna Mika Rehabilitacja jest procesem mającym na celu zmniejszenie niedostosowania fizycznego, psychicznego, społecznego czy zawodowego, a spowodowanego chorobą lub jej leczeniem. Ważnym elementem rehabilitacji w onkologii jest pomoc w przystosowaniu pacjentów do tych niedogodności, których nie można skorygować. Najogólniej można stwierdzić, że rehabilitacja w przypadkach chorych onkologicznych jest problemem bardzo złożonym, to też w tym krótkim opracowaniu poruszone zostaną tylko jej najważniejsze aspekty praktyczne takie, jak rehabilitacja fizyczna, psychospołeczna i seksualna. Rehabilitacja fizyczna U chorych leczonych z powodu nowotworów jelita grubego, u których w wyniku operacji doszło do wytworzenia sztucznego odbytu brzusz-nego (stomia), usprawnianie dzieli się na dwa okresy: przed- i pooperacyjny. Postępowanie usprawniające przed zabiegiem operacyjnym obejmuje: 1. oddziaływania psychoterapeutyczne polegające na informowaniu, edukacji i przekonaniu pacjentów o celowości i potrzebie ich czynnego uczestnictwa w procesie rehabilitacji. Czym więcej pacjenci nauczą się przed operacją, tym łatwiejsza jest późniejsza współpraca po zabiegu. Do tego mogą posłużyć różnego rodzaju instrukcje, informatory, broszury, filmy, konsultacje z fizjoterapeutą, a niekiedy z psychologiem. 2. Nauka wykonywania ćwiczeń niezbędnych we wczesnym okresie pooperacyjnym, zawsze z wyjaśnianiem celu i skutków powyższych zabiegów. Ćwiczenia wykonywane w pierwszym okresie pooperacyjnym mają zapobiegać powikłaniom płucnym jak i zakrzepom żylnym. Z uwagi na przecięcie powłok brzusznych podczas operacji, należy przestawić chorego na tor oddychania piersiowy, asekurując miejsce w którym nastąpiło cięcie chirurgiczne. 3. W tym okresie uczymy również pacjentów efektywnego odkrztuszania i kaszlu. W czasie tych zabiegów należy przytrzymywać dłońmi okolicę rany operacyjnej. W celu poprawy odkrztuszania wskazane jest oklepywanie klatki piersiowej i pleców oraz wykonywanie elementów masażu (np. wibracja). Okres pooperacyjny rehabilitacji obejmuje: 1. Ćwiczenia oddechowe – wprowadza się je jak najwcześniej po operacji, a jako sprzęt pomocniczy może posłużyć butelka z wodą, czy zestawy do oddychania np. „Triflo”. 2. Profilaktykę przeciwzakrzepową. Bezruch, otyłość oraz skłonność osobnicza do zapalenia żył sprzyjają wystąpieniu zakrzepów w obrębie żył głębokich kończyn dolnych, dlatego poza profilaktyką farmakologiczną, wprowadza się począwszy od pierwszej doby po operacji, wysokie ułożenia kończyn dolnych, ćwiczenia czynne i bandażowanie nóg do prób pionizacji. Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp. Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod. Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim. Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji. Opcja #1 19 zł Wybieram dostęp do tego artykułu dostęp na 7 dni uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony Opcja #2 49 zł Wybieram dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów dostęp na 30 dni najpopularniejsza opcja Opcja #3 119 zł Wybieram dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów dostęp na 90 dni oszczędzasz 28 zł Wznowa raka – nawrót choroby nowotworowej – może nastąpić tygodnie, miesiące, a nawet lata po zakończonej terapii pierwotnego ogniska choroby. Wznowa choroby onkologicznej zaczyna się zwykle od komórek nowotworowych, których nie udało się zniszczyć lub usunąć w ramach leczenia. Zdarza się, że ilość komórek rakowych, które przetrwały terapię jest tak mała, że ich wykrycie w trakcie badań kontrolnych jest w praktyce niemożliwe. Nawrót choroby nowotworowej nazywany jest od miejsca, w którym pojawiło się ognisko pierwotne, nawet jeśli występuje w innej części ciała. Rzadko zdarza się, aby kolejna diagnoza była zupełnie nowym, pierwotnym nowotworem. Ze względu na problemy emocjonalne i psychologiczne związane z nawrotem raka i rozpoznaniem wznowy choroby nowotworowej, konieczne może być wsparcie psychoonkologiczne Pacjenta. Temat wznowy raka z perspektywy psychologa przedstawia Monika Paleczna, autorka bloga Wznowa raka – rodzaje Istnieje kilka możliwości nawrotu i wznowy choroby nowotworowej: Wznowa lokalna (miejscowa) raka – choroba nawraca w miejscu swojego pierwotnego wystąpienia. Dzieje się tak, ponieważ nowotwór posiada zdolność do naciekania okolicznych tkanek – czasami w postaci bardzo delikatnych wypustek, których nie sposób wykryć. Nawrót regionalny nowotworu – jest podobny do wznowy miejscowej – nowotwór wnika w tkankę lub węzły chłonne w pobliżu pierwotnego miejsca wystąpienia choroby onkologicznej. Wznowa odległa raka – choroba pojawia się w różnych miejscach całego organizmu. Komórki nowotworowe posiadają zdolność do przemieszczania się do innych części organizmu w postaci przerzutów odległych. W takim przypadku, komórki nowotworowe tworzące przerzuty mają podobne cechy i właściwości jak ognisko pierwotne. Wszystko było w porządku i nagle mój lekarz zrzucił bombę: rak powrócił. W ciągu pięciu minut moje życie znów się zmieniło – tak swoje doświadczenia związane z nawrotem choroby nowotworowej opisuje jedna z pacjentek amerykańskiego szpitala onkologicznego. Z podobnymi myślami i emocjami mierzy się wielu pacjentów, którzy dowiadują się o wznowie choroby. Pacjenci, którzy przechodzili już przez proces diagnozy i leczenia ogniska pierwotnego – w nieco inny sposób doświadczają informacji o wznowie. Wiele problemów i emocji pozostaje jednak równie trudnych i skomplikowanych. Doświadczenie w chorobie nowotworowej Reakcja na informację o nawrocie choroby nowotworowej może być w pewnym sensie podobna do tej na pierwszą diagnozę. Pacjenci obawiają się tego, co nadejdzie: trudnego leczenia, problemów, niepewnej przyszłości lub śmierci. Z drugiej strony, część chorych wskazuje, iż doświadczenie wznowy raka to zadanie trudne, ale nie w takim stopniu, jak w przypadku początkowej diagnozy. Wiele okoliczności jest już znanych i może powodować mniejszy stres. Wcześniejsze doświadczania przygotowują Pacjenta do stawienia czoła wyzwaniom związanym z ponownym pojawieniem się choroby. Osoby z nawracającym rakiem mają następujące zasoby: wiedzę na temat nowotworów, która pomaga zmniejszyć lęk i niepokój związane z nieznanym wiedzę dotyczącą metod leczenia i ich skutków ubocznych strategie radzenia sobie ze skutkami ubocznymi poprzednie relacje z lekarzami, pielęgniarkami oraz personelem kliniki lub szpitala zrozumienie systemu medycznego, powszechnie używanych słów i terminów informacje dotyczące grup wsparcia sposoby na redukcję stresu Z drugiej strony, większa wiedza na temat choroby onkologicznej może stanowić źródło dodatkowych lęków i stresu. W dużej mierze zależy to od poprzednich doświadczeń Pacjentów – tego jak radzili sobie ze zmianami w swoim życiu, ze skutkami ubocznymi leczenia czy możliwością kontroli. Wpływ mają również relacje i wsparcie uzyskane od rodziny i bliskich. Wznowa raka – trudne emocje Reakcje psychiczne na nawrót raka obejmują objawy depresyjne, takie jak utrata nadziei na wyzdrowienie, lęk przed śmiercią czy obawę o funkcjonowanie fizyczne. Pacjenci mogą doświadczać bólu, trudności z jedzeniem i zmian w obrazie własnego ciała, co wpływa na możliwości adaptacji i dostosowania do sytuacji choroby. Wznowa choroby nowotworowej może wywoływać wiele trudnych emocji: szok, niedowierzanie, lęk, strach, złość, smutek czy poczucie utraty kontroli. Pacjenci często mówią o poczuciu niesprawiedliwości i gniewie. Emocje i myśli mogą być kierowane w swoją stronę, np. nie dbałem o siebie wystarczająco, mogłam jeść jeszcze zdrowiej lub w stronę pracowników opieki medycznej: pewnie lekarz coś przeoczył za pierwszym razem. Niektórzy chorzy ze wznową nowotworu odwołują się do swoich wierzeń i przemyśleń duchowych: znów przyszło mi tego doświadczać, to kolejna próba. Główne obawy zgłaszane przez pacjentów po nawrocie raka związane są z problemami egzystencjalnymi i zdrowotnymi. Pojawia się poczucie bezsilności. Niektórzy pacjenci wskazują, iż wszystkie możliwe “siły” włożyli już we wcześniejsze leczenie. Ogromną rolę odgrywa wówczas wsparcie najbliższych. Strach przed nawrotem raka (fear of cancer recurrence) stanowi poważny problem wśród pacjentów onkologicznych i występuje często po zakończeniu „aktywnego” leczenia. Oznacza obawę, że rak powróci. Jest to także lęk przed koniecznością przechodzenia jeszcze raz przez skomplikowane procedury leczenia i ponownego doświadczania przykrych emocji. Perspektywa podjęcia po raz kolejny terapii onkologicznej może generować niepokój i wiele natrętnych myśli. Istotne jest również poczucie nadziei. Jeśli nawrót choroby nowotworowej wystąpił długo po pierwszym leczeniu, pacjenci mają świadomość, że być może pojawiły się już nowe opcje terapeutyczne. Dodatkowo przyświeca im myśl, iż skoro raz udało się wrócić do zdrowia, to jest nadzieja na ponowne pokonanie choroby. Nawrót choroby nowotworowej – stres Poziom stresu u pacjentów z nawrotem choroby nowotworowej nie różni się znacznie od poziomu występującego u nowo zdiagnozowanych pacjentów. Otrzymanie informacji o wznowie raka jest momentem najwyższego stresu. W miarę ustalania procesu leczenia, chorzy powoli adaptują się do nowej sytuacji, a poziom stresu zmniejsza się. Rodzaj i intensywność konkretnych reakcji w momencie nawrotu raka zależy od poprzednich doświadczeń danej osoby i okoliczności, w których ma miejsce nawrót. Od tych dwóch czynników w dużej mierze zależy jak pacjenci będą sobie radzić z kolejną diagnozą. Istotny jest również stopień, w jakim pacjent jest zaskoczony informacją o wznowie. U chorych najbardziej zaskoczonych nawrotem występuje największe ryzyko pojawienia się objawów reakcji stresowej po usłyszeniu informacji. Ci pacjenci mogą być bardziej podatni na charakterystyczne reakcje na stres związane z depresją, lękiem, natrętnymi myślami podwyższonym pobudzeniem lub wycofaniem się. Wątpliwości i zaufanie Wiele osób z nawracającym rakiem ma wątpliwości co do swoich pierwotnych decyzji lub wyborów dotyczących wcześniejszego leczenia. Istotne jest wówczas, aby pamiętać, iż decyzje te były oparte na informacjach dostępnych w tamtym czasie. Nikt nie mógł z całkowitą pewnością przewidzieć jak potoczy się leczenie oraz w jaką stronę rozwinie się choroba. Z drugiej strony, niektórzy chorzy nie wyobrażają sobie innego schematu leczenia, niż ten, który został u nich zastosowany poprzednio. Dominuje przekonanie, iż skoro wcześniej podobna forma leczenia zadziałała, to sprawdzi się ponownie. Kluczowa w tym kontekście pozostaje rzetelna rozmowa z lekarzem, który wyjaśni jaka forma leczenia będzie najskuteczniejsza w danym przypadku. Zmiany w codzienności Pacjenta ze wznową nowotworu Pierwsza diagnoza „rak” wprowadza wiele zmian w życiu pacjenta. Zmieniają się role i zadania, zostaje ograniczona lub całkowicie przerwana praca zawodowa, pojawia się konieczność funkcjonowania w nowym środowisku: pacjentów onkologicznych. Zakończenie leczenia to moment, kiedy wiele z tych aspektów wraca do stanu sprzed choroby. Nawrót choroby nowotworowej i wznowa raka ponownie uruchamiają cały ten mechanizm. Choroba zaburza wypracowany po leczeniu system funkcjonowania. Po raz kolejny niezbędna staje się reorganizacja zadań i ról. Może to wpływać na relacje w związku. Z drugiej strony, doświadczenie pokazuje, że pacjenci w przypadku nawrotu choroby zgłaszają mniej trudności związanych z finansami, rodziną, pracą czy religią. Większość chorych w trakcie wcześniejszego leczenia wypracowała zadowalające sposoby rozwiązywania problemów w tych obszarach. ZOBACZ: REMISJA NOWOTWORU Bibliografia: Whitaker, K. L., Watson, M., & Brewin, C. R. (2009). Intrusive cognitions and their appraisal in anxious cancer patients. Psycho‐Oncology: Journal of the Psychological, Social and Behavioral Dimensions of Cancer, 18(11), 1147-1155. Simard, S., Savard, J., & Ivers, H. (2010). Fear of cancer recurrence: specific profiles and nature of intrusive thoughts. Journal of Cancer Survivorship, 4(4), 361-371. Andersen, B. L., Shapiro, C. L., Farrar, W. B., Crespin, T., & Wells‐DiGregorio, S. (2005). Psychological responses to cancer recurrence: A controlled prospective study. Cancer, 104(7), 1540-1547. KCM ClinicJelenia Góra, ul. Bankowa 5-79,0 / 10 • Znakomita • 914 opinii Leczenie nowotworu jelita grubego metodą laparoskopowej rese... 10000 złKonsultacja chirurgiczna 180 złEuromedŁódź, ul. Przędzalniana 809,5 / 10 • Znakomita • 161 opinii Leczenie nowotworu jelita grubego metodą laparoskopowej rese... od 8900 złKonsultacja chirurgiczna 300 zł Leczenie nowotworu jelita grubego metodą laparoskopowej resekcji - informacje Gabinet zabiegowy w KCM Clinic Laparoskopowa resekcja jelita grubego umożliwia wykonanie większości zabiegów jelita grubego poprzez małe nacięcia (zwykle 4-5 o szerokości ok. 8 mm), co w zależności od przypadku oraz rodzaju zabiegu, znacznie skraca czas hospitalizacji i w porównaniu do tradycyjnej operacji, pacjent po kilku dniach może powrócić do normalnej aktywności. Metoda daje również lepszy efekt kosmetyczny. Małoinwazyjne leczenie raka jelita grubego Synonimem nowoczesnej chirurgii onkologicznej są dziś zabiegi małoinwazyjne, jakie pozwalają przeprowadzić rozległe operacje w zakresie jamy brzusznej przy najmniej możliwym urazie, z zachowaniem pełnej radykalności onkologicznej. 20 km od Krakowa, w Skawinie, taką właśnie technikę chirurgii stosują specjaliści Szpitala Skawina im. Stanley Dudricka, łącząc w przypadku raka jelita grubego i odbytnicy laparoskopię z endoskopią śródoperacyjną. Zastosowanie techniki laparoskopowej pozwala usunąć całość lub część jelita grubego. Ordynatorem Szpitala jest dr med. Piotr Szybiński, specjalista chirurgii ogólnej oraz chirurgii onkologicznej. Jak dla zwraca uwagę lek. med. Sławomir Trepka, specjalista chirurgii onkologicznej i chirurgii ogólnej Kliniki Chirurgii Onkologicznej z Pododdziałem Chirurgii Klatki Piersiowej Świętokrzyskiego Centrum Onkologii w Kielcach, próby resekcji jelita grubego ze wskazań onkologicznych za pomocą metod laparoskopowych nie zostały jeszcze przyjęte we wszystkich ośrodkach zajmujących się chirurgicznym leczeniem nowotworów esicy. W Klinice Chirurgii Onkologicznej ŚCO metoda stosowana jest od kilku lat, a decyzja o tego rodzaju technice zależy od rozmiaru i umiejscowienia guza oraz chorób współistniejących. Operacje laparoskopowe w leczeniu jelita grubego w łagodnych i nowotworowych chorobach, w tym laparoskopową resekcję jelita grubego oraz odbytnicy posiada w swojej ofercie także Oddział Kliniczny Chirurgii Ogólnej i Przewodu Pokarmowego Szpitala Klinicznego im. prof. dr W. Orłowskiego w Warszawie. Oprócz leczenia wszystkich podstawowych chorób z zakresu chirurgii tzw. miękkiej, w klinice realizowane są liczne prace badawcze w ramach programów badawczych CMKP, a także próby kliniczne nowych leków i procedur. Kierownikiem Oddziału jest dr hab. n. med. Wiesław Tarnowski. Podstawową metodą w leczeniu nowotworów jelita grubego jest leczenie operacyjne. Chirurgiczna Poradnia Kliniki Alfa w Sochaczewie, oprócz operacyjnego leczenia przepuklin oraz żylaków, specjalizuje się w małoinwazyjnych operacjach jelita grubego i odbytnicy w chorobach łagodnych i nowotworowych. Uznanym praktykiem i autorem wielu publikacji w dziedzinie chirurgii jest dr n. med. Konrad Pielaciński, specjalista chirurg II stopnia, pracownik Kliniki Chirurgii Ogólnej Instytutu Hematologii w Warszawie, gdzie specjalizuje się m. in. w technikach laparoskopowych. Usługi z zakresu chirurgii laparoskopowej świadczy również Centrum Medyczne Euromed w Łodzi, gdzie w cenę laparoskopowej resekcji jelita grubego (esicy), wliczona jest 1 doba pobytu w klinice. Oferta obejmuje również laparoskopową resekcję odbytnicy. W chirurgii onkologicznej i chirurgii ogólnej specjalizuje się dr hab. n. med. Jacek Śmigielski, członek Towarzystwa Chirurgów Polskich oraz Sekcji Wideochirurgii Towarzystwa Chirurgów Polskich, związany z Kliniką Chirugii Klatki Piersiowej, Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej Szpitala im. WAM w Łodzi. Niespełna 50 km od Szczecina, w Schwedt, zabiegi chirurgiczne metodą małoinwazyjną oraz wysoko wyspecjalizowane leczenie nowotworów świadczy Klinika Uckermark, która od 2007 r. należy do koncernu Klinik Asklepios. W zakresie procedur jelita cienkiego i grubego (w tym odbytnicy), na Oddziale Chirurgii Ogólnej przeprowadzane są resekcje z powodu nowotworów metodą otwartą i laparoskopową, w tym resekcje jelita grubego z powodu zapalenia uchyłków (divertikulitis) oraz procedury proktologiczne. Kierownikiem Oddziału jest lek. med. Rainer Koll. Kadra w KCM Clinic Więcej na temat leczenie nowotworu jelita grubego metodą laparoskopowej resekcji

sanatorium po operacji jelita grubego